Het Busje

Ik wilde een wendbare bus, die breed genoeg was om een bed in de breedte te kunnen maken, hoog genoeg om in te kunnen staan en lang genoeg om naast bed een keukenblok te plaatsen, een toilet en een zithoek. Meer heb je eigenlijk niet nodig. Bovendien zou het handig zijn als je op elke parkeerplaats kan staan en je makkelijk kan manoeuvreren. Voor mij was de L2H2 van Fiat Ducato, Peugeot Boxer en Citroën Jumper de ideale bus. Bij het maken van een ontwerp ben ik dus uitgegaan van de afmetingen van de laadruimte van deze busjes die qua casco nagenoeg identiek zijn.  

Ik hoefde niet per se een nieuw busje  en liefst niet meer dan 200.000 km op de teller,  geen ingewikkelde laadinrichting en een vrij goede vloer. De kans dat je een busje met 2 losse stoelen treft is praktisch nihil, dus dat heeft geen zin. Daarom je moet altijd op zoek naar losse stoelen in combinatie met draaiplateaus. In zo’n relatief klein L2H2 busje geeft dat veel  extra ruimte. Dat betekent dat het tussenschot verwijderd moet worden en de bestuurdersstoel en het bankje vervangen moeten worden. Dat is een stevige uitgave, maar meer dan de moeite waard. 
 De verleiding was groot om direct al op zoek te gaan naar een bus, al was het alleen maar om te verkennen wat er op de markt was, welke kwaliteit en voor welke prijs. Orïenteren is goed voor het moment dat je echt de knoop dooorhakt en besluit een bus te kopen. Maar op dat moment wist ik nog niet hoe de indeling er uit zou zien en had ik ook nog geen overzicht van de gereedschappen die ik nodig had en hoe ik te werk zou gaan. Ik wist ook te weinig van elektriciteit. Er moest duidelijk een punt komen van go or no-go. Ìk moest voldoende vertrouwen hebben dat het mij zou gaan lukken. Ik hoefde niet alle detais te weten maar wel de hoofdlijnen.